Tradycyjna więźba składa się z kilku podstawowych elementów, wśród których wyróżnić możemy:
- krokwie,
- płatwie,
- murłaty,
- słupy,
- kleszcze,
- miecze,
- jętki
- wiatrownice.
Krokwie są drewnianymi belkami stanowiącymi skośny element nośny konstrukcji dachu. Ich zadaniem jest m.in. przenoszenie obciążenia pochodzącego od pokrycia dachu lub działania siły wiatru. Krokwie powstają najczęściej z belek o przekroju poprzecznym nie mniejszym niż 5cm. Ostateczna wielkość zastosowanego przekroju zależy od rozpiętości krokwi oraz od wielkości obciążenia wiązara.
Płatwie stanowią podporę krokwi. Są belkami poziomymi opartymi na słupach i często dodatkowo usztywnione za pomocą mieczy. Ich przekrój często jest dwukrotnie większy niż przekrój krokwi i zamyka się w przedziale od 8×10 cm do 12×20 cm.
Murłaty są płatwiami o przekroju kwadratowym, opartymi na murach budynku. Murłaty stanowią dolną podporę dla krokwi i przenoszą ich obciążenia na ściany.
Słupy to pionowe belki, które wraz z płatwiami tworzą ramy podpierające krokwie i przenoszą obciążenia z krokwi na strop.
Kleszcze są poziomymi belkami łączącymi przeciwległe pary krokwi, które usztywniają dach w kierunku poprzecznym. Obejmują słupy i krokwie, opierając się na płatwiach pośrednich zapewniają usztywnienie poziome.
Miecze mają za zadanie usztywnienie ram, jakie słupy tworzą z płatwiami i podwalinami, a także usztywnienie podłużne całej więźby.
Jętki pełnią funkcję podpory pośredniej zwiększającej nośność krokwi. Ich przekrój zazwyczaj nie odbiega od przekroju krokwi, ale spotyka się również rozwiązania oparte na cieńszych deskach, przybitych obustronnie do krokwi. Przy takim rozwiązaniu, ze względu na konieczność zachowania odpowiedniej sztywności, co około 1 m między deskami wstawia się klocki usztywniające.
Wiatrownice stanowią ukośny element przybijany od spodu bezpośrednio do krokwi. Zadaniem wiatrownicy jest usztywnienie dachu w kierunku podłużnym. Zapewnia współpracę wiązarów przy obciążeniu wiatrem.
Elementy więźby tradycyjnej przygotowywane są na placu budowy i muszą zostać wykonane z ogromną precyzją, ponieważ każdy defekt może obniżyć wytrzymałość konstrukcji nawet o 20-30 proc. Aby połączyć elementy więźby tradycyjnej w konstrukcję, należy wykonać złącza wzdłużne, poziome oraz pod kątem i wrębowe. W związku z tym wycięcia w krawędziakach nie mogą być głębsze niż 1/3 wysokości przekroju. W przeciwnym wypadku cała konstrukcja byłaby zagrożona.